Güvenmiyor musun? Çay demle.

Siktir et. Hangi canlı güvenilir olabilir ki? Hiçbiri. Hatta insan, piskolojik olarak; bu konuda eğitim almamışsa elini herhangi bir canlının ağzına ya da görmediği bir deliğe sokmaz. Pollynna olmaya gerek yok, güvenmeyeceksin. Filmlerdeki gibi elmaya karşılık üzüm veren komşularımız da yok. Güvenmen gereken kişiyi anlaman çok zor. Kimseye güvenmemen gerekir fakat istisna da var tabi. Onu bulduğunu mu sanıyorsun? Bence tekrar düşün. Hepimiz, sevdiğimizde, aşık olduğumuzda, hoşlandığımızda gözümüze karanlık bir perde düşer. Ve o perde kapalı kaldığı sürece cesaretsiz bir aptal oluruz. Eline bir çakmak al, perdeyi alttan tutuştur ve sahnenin arkasını izle. Yavaşça, düşünerek. Güvendiğin insanın ne boklar yediğini, ne boklar yiyebileceğini gör-düşün. Kapalı kapıları aç, gizli saklı bir şey kalmaması için cesaretini kullanıp üzerine üzerine yürü, her kim olursa. Bir bakmışsın ki, en çok güvendiğin insan, sosyopoat bir katil. Burada katili ister fiziksel ister ruhsal açıdan anla, hiçbir farkı yok. Bir insanı iki şekilde de öldürebilirsin. Bedensel ve ruhsal olarak. Ama, ona da güvenebilirsin. Eğer ki, karanlık kapılarını araladığında arkasını dönüp sana; ."Çay demledim." derse, güven amına koyim. O kadar diyorum. Dünyada güvenebileceğin tek şey çaydır. O derece boktan bir dünyadayız.
Bu arada, çay demledim lan, gelin geliştirin.