Boşversene

İnsan duygularından nefret ederim. Her duygudan. Hepsi can yakıcı, hepsi lanet gibi. Sürekli bir ayak kaydırma durumu var. Aptal beynimizi kullanmakta sıkıntı çekiyoruz. Her seçimde, her arzuda, her istekte duygularımızı kullanıyoruz. Mantık nerede? Beynimizi de kullansak ya, yemedik sonuçta. Bazı seçimlerimiz zehir gibi, cayır cayır yakıyor hayatımızı. Bazen aşk kendinden nefret ettiriyor, seçimlerimden, isteklerimden dolayı! Ama güzel şey. İnsan nefret ettiği şeye daha çok bağlı. Bize zarar veren şey ne ise, kendimizi onda buluyoruz. Aşk güzel şey ya da bok gibi, fark etmez. Kararsızım. Bildiğim tek şey ise, duygulardan nefret etmiş olmam. Gerçi; hangimizin hayatı mükemmel ki? Kocaman bir bok çukuru değil mi? Neyse, yine içimden bi' "siktir et be" nâmesi çınladı.

Dünya bok gibi. Bırakalım da böyle kalsın. Güzelliğe alışamayız biz.